Rozdział 21

Louis
Zeszedłem na dół nadal nieco zaszokowany zachowaniem Amy. Rozumiałem, że kobiety mają swoje humorki i puściłem to mimo uszu. W kuchni siedział Harry i akurat jego potrzebowałem.
- Hazza naucz mnie robić taką pizzę jak ty robisz.- poprosiłem.
- Lou, a nie możemy zacząć od czegoś prostszego nauczę cię robić naleśniki.
- Nie ja chcę dla Amy zrobić pizzę.
- Louis jak jej już nie kochasz to z nią zerwij, a nie chcesz otruć biedną dziewczynę.- zaśmiał się.
- Zajebisty z ciebie przyjaciel.- warknąłem.- Nawet nie chcesz mi pomóc.
- No dobra pomogę ci, ale ty jesteś marnym kucharzem i czemu akurat pizza?
- Bo ona bardzo lubi pizzę.- stwierdziłem jakby to była najnormalniejsza rzecz pod słońcem.
- Dobra, najpierw trzeba jechać na zakupy.
Z Harry'm zrobiliśmy zakupy, przez resztę dnia uczył mnie robić pizzę. Jego wyszła taka ładna okrągła a moja taka nie wiadomo co. Na tarasie rozstawiłem talerz, czekałem tylko aż wróci Amy. Była już siódma a ona jeszcze nie wróciła i nawet nie odbierała telefonu. Zacząłem się martwić.
Amelia
Stałam przed drzwiami do gabinetu mojego lekarza. Niepewnie zapukałam do drzwi. Nacisnęłam metalową klamkę i weszłam do środka.
- Pani Amelio.- przywitał się ze mną.- Ależ grobowa mina. 
- Dzwonił pan, że są moje wyniki.
- Tak i mam dla pani pewne wiadomości. Proszę usiąść.
Usiadłam na krześle i czekałam aż coś powie.
- Jest pani w ciąży.
- Słucham.
- Jest pani w ciąży. Będzie pani mamą. To ryzykowne w pani stanie, ale medycyna poszła do takiego stopnia, że jest to możliwe.
Moja ręka bezwiednie powędrowała do brzucha, lekarz dalej coś paplał, ale ja go nie słuchałam. Wstałam z krzesła i wyszłam. Siedziałam w swojej starej sypialni i patrzyłam na ceglaną ścianę. Kiedyś bardzo pragnęłam tego mieszkania, zrobiłam w nim każdą rzecz, a miesiąc temu tak łatwo było mi z niego się wyprowadzić i to wszystko przez Louisa. Kiedyś nawet nie myślałam o dziecku, po prostu interesowała mnie kariera, a teraz w tej chwili po prostu chciałam tego. Wypełniało mnie szczęście. Uśmiechałam się i płakałam ze szczęścia. Zerwałam się z łóżka i podeszłam do lustra. Podwinęłam swoją koszulkę i z uwagą zaczęłam przyglądać się swojemu płaskiemu brzuchowi. Nic się nie zmienił. Do pokoju wszedł Louis.
- Ty nawet nie wiesz jak mnie przestraszyłaś.- powiedział.- Płakałaś? Co się stało?
- Nic.- odpowiedziałam.
- Amy mnie możesz powiedzieć.
Wzięłam głęboki oddech znowu zaczęłam się głupio uśmiechać. Podeszłam do Louisa i położyłam jego dłoń na swoim jeszcze płaskim brzuchu.
- Byłam dzisiaj u lekarza bo przyszły moje wyniki krwi. Powiedział mi coś ważnego co zmieni nasze życie Louis. Będziesz mógł się wycofać ja zrozumiem. 
- Przestań mówić zagadkami. 
- No bo ja... Lou my będziemy mieli dzidziusia. 
Obiema rękami badał mój brzuch. Najpierw był zaskoczony, później uśmiech miał na ustach. Uklęknął przede mną i pocałował mnie w brzuch. On czasem był taki słodki. 

---

No i jakoś udało mi się napisać kolejny. Mam nadzieję, że się wam podobał. Mile widziane komentarze i do następnego.