Rozdział 13 Tylko miłość jest wieczna

Amelia
Nawet ja nie spodziewała się, że tak miło spędzę czas w rodzinnym mieście. Może gdyby nie Louis tak by nie było. Aż z żalem było wyjeżdżać, ale czas wyjść z tej naszej bajki i wrócić do rzeczywistości.
- Nie chcesz jechać?- zapytał Lou jak siedzieliśmy już w samochodzie.
- No nie chce mi się bo w Londynie będę musiała wrócić do pracy.
- To przestań pracować.
- Ty chyba zwariowałeś. Ja lubię moją pracę.
- Szkoda, pojechalibyśmy gdzieś.- Lou zrobił smutną minkę.
- Nie smuć się gdzieś sobie pojedziemy, ale później.- stwierdziłam i pocałowałam jego kącik ust.- A teraz cieszmy się z mojego ostatniego dnia urlopu.
Ponad trzy godziny spędziliśmy w samochodzie, dobrze się przy tym bawiąc. W Londynie jak to w Londynie było pochmurno. Lou zaparkował pod willą.
- Czemu nie odwiozłeś mnie do domu?- zapytałam.
- Bo to jest twój dom.- odpowiedział.- Amy zamieszkaj z nami.
- Ale...
- Najdroższa nie ma żadnego ale, chcę budzić się przy tobie, chcę zasypiać przy tobie. Tylko Ciebie chcę.
Byłam przejęte jego wyznaniem, był dla mnie wszystkim już nie potrzebowałam nikogo innego. 
- Dobrze.- zgodziłam się.
Louis delikatnie mnie pocałował, wysiedliśmy z auta, i weszliśmy do środka. Panował tam lekki chaos, czyli normalne w tym domu.
- Wróciliśmy.- krzyknęłam.
W przedpokoju pojawiły się cztery głowy. Jedna blond czupryna cała umazana w czekoladzie należała do Nialla. Blondynek od góry do dołu był w czekoladzie jakby się w niej kąpał, co mogło być możliwe. Z nimi nic nie wiadomo.
- Niall słodko wyglądasz.- zaśmiałam się.
Harry wyglądał całkiem normalnie, za to Zayn miał na sobie tylko ręcznik, Liam strój batmana na sobie. Czemu ja się zgodziłam, przecież ja zwariuje z tymi idiotami. 
- Was zostawić w domu.- zaśmiał się Lou.
- Od kiedy ty zrobiłeś się taki poważny?
- Nie jestem poważny, jestem zły bo bawili się beze mnie. Niall znowu kąpiesz się w czekoladzie?
A czyli to jakaś norma. Oni są komiczni i niby to dorośli faceci. Na schodach pojawiła się Daniell. 
- O w końcu ktoś normalny.- powiedział, chyba do mnie.- Mia musiała pójść i zostałam sama. 
- Współczuje. Może gdzieś sobie pójdziemy, a chłopaki posprzątają?- zaproponowałam.
- Jestem za tylko wezmę torebkę.- brunetka wróciła na górę, a ja odwróciłam się do mojego chłopaka.
- Lou pomóż chłopakom posprzątać, a ja pójdę na zakupy. Dasz mi kluczyki od auta?
- Jasne kochanie.- podał mi kluczyki od swojego czarnego Lamborghini.
- Jestem gotowa, możemy iść z tego wariatkowa.- oznajmiła Peazer.
- To chodź.
Louis
Siedziałem na łóżku padnięty po sprzątaniu, Amy jeszcze nie wróciła z zakupów, tęskniłem już za nią. Do mojego pokoju wszedł loczek, coś go gryzło.
- Stary co jest?- zapytałem.
- Od Mii wiem, że Amy chce znaleźć rodzinę dawcy.- oprócz mnie tylko on wiedział, że Amy ma serce Alex.
- Co?
- Chce ich znaleźć, to znaczy znaleźć ciebie.
- Ona nie może się dowiedzieć.- stwierdziłem.
- Czemu nie powiesz jej prawdy?- zapytał Harry.
- Bo pomyśli, że jestem z nią tylko ze względu na serce Alex.- odpowiedziałem.
Amelia
Po zakupowym maratonie z Dan odwiozłam dziewczynę do jej mieszkania i sama wróciłam do willi. Wchodziłam do pokoju, który dzieliłam z Lou kiedy usłyszałam coś co zburzyło cały mój świat.
- Jestem z nią tylko ze względu na serce Alex.- torby trzymane w ręku upuściłam na ziemię, odwróciłam się na pięcie i ze łzami w oczach wsiadłam do samochodu. Z piskiem opon odjechałam z podjazdu.
Louis
-..., że jestem z nią ze względu na serce Alex.- odpowiedziałem Harry'emu.
- Nie pomyśli tak.- zapewnił mnie loczek.- Ona na pewno...- jego wypowiedź zagłuszył pisk opon, po chwili do pokoju wpadł Niall.
- Amy płakała, co narobiliście?- zapytał poruszony.
- Amelia wróciła do domu?- zapytał dla pewności Harry.
- Tak, weszła na górę i zaraz zbiegła zapłakana. Nie wiedzieliście?
- O Boże co ona usłyszała?- zapytałem sam siebie.

---

Możecie na mnie krzyczeć ale musiałam nieco namieszać ciągle słodko nie może być. Mam nadzieję, że się wam podobał. Mile widziane komentarze i do następnego.