Rozdział 15 Jestem ślepy, bo jesteś wszystkim co widzę

Louis

Co ja zrobiłem? Czemu pozwoliłem jej odejść? Wybiegłam z domu, ale taksówka już wyjeżdżała, a w niej moja Amy. Znowu popełniłem ten sam błąd, znowu pozwoliłem odejść najważniejszej osobie w moim życiu. Wróciłem do domu, w salonie był Harry.

- Nie pogodziliście się?- zapytał, pokiwałem przecząco głową bo nie miałem siły nic powiedzieć. Wyminąłem przyjaciela i poszedłem na górę do siebie, do pokoju. Do miejsca, które było przesiąknięte jej zapachem, jej obecnością. Teraz zamiast zdjęć Alex były zdjęcia Amy, oprócz jednego. Zabroniła mi je schować. Położyłem się na łóżku, chciałem obudzić się z tego koszmaru, chciałem obudzić się obok mojej Amy.

Dzień drugi po rozstaniu

Amelia

Nie miałam siły wychodzić z łóżka, płakałam w poduszkę. Chciałam znaleźć się w jego ramionach, chciałam usłyszeć jego głos. Wyszłam spod ciepłej kołdry i puściłam ich płytę. Torturowałam samą siebie, ale nie mogłam zapomnieć, nie mogłam przestać go kochać.

- Amy może coś zjesz?- do pokoju zapukała Mia.

- Nie.- odpowiedziałam.

- Może zrobię ci herbaty?

- Nie dziękuję, nic nie chcę.

Z powrotem naciągnęłam na głowę kołdrę i wsłuchiwałam się w muzykę szlochając.

Louis

Siedziałem przy biurku, przede mną stało jej zdjęcie. Uśmiechała się do mnie, zielone oczy miała zamknięte. Chciałbym zatracić się w tej zieleni. Do kieliszka nalałem kolejną porcję alkoholu i od razu wypiłem, krzywiąc się. 

- Wróć.- wybełkotałem do zdjęcia.- Bez ciebie jestem niczym. Nie ma mnie bez ciebie, więc proszę wróć.

- Lou już dość.- powiedział mój przyjaciel, tylko on mi został.

- Czemu?- zapytałem.

- Bo jest południe a ty jesteś już nieźle pijany.- odpowiedział zabierając mi praktycznie pustą butelkę.- Chodź położysz się?

- A jak wstanę to ona będzie?

- Nie, je nie będzie, za to będziesz miał cholernego kaca.

- To się nie kładę.- stwierdziłem.

Dwa tygodnie  później

Louis

Wyszedłem z pokoju tylko dlatego, że Paul kazał się pokazać na jakąś konferencję prasową w radiu. Zeszedłem na dół nawet ogarnięty. Z lodówki wyjąłem butelkę wody bo mnie suszyło. 

- Ja jestem gotowy.- oznajmiłem chłopakom, którzy jedli śniadanie.
- Nie jesz?- zapytał Liam.
- Nie. Możecie się pospieszyć?
- Jasne.
Godzinę później siedzieliśmy w radiu, kolejny nic nie warty wywiad, ale najpierw mieliśmy zaśpiewać piosenkę. Padło na More Than This.
Amelia 
Kiedyś w końcu musiałam wrócić do pracy, miałam iść do radia i pozadawać komuś pytania, ale za cholerę nie wiedziałam komu. Ubrałam się w białe rurki i zwiewną bluzkę <klik>. Włosy rozczesałam i zeszłam na dół. Wzięłam tylko batonika do zjedzenia i od razu pojechałam do tego przeklętego radia.
- Przepraszam gdzie znajdę studio 211?- zapytałam jednego z pracowników bo się zgubiłam.
- Prosto i w lewo.- odpowiedział mi.
Zgodnie z jego wskazówkami trafiłam do studia, chociaż z chęcią jeszcze bym pobłądziła. Na pięciu krzesła przy mikrofonie siedziało całe One Direction, a co najgorsze siedział tam też Louis. Wyszłabym, gdyby nie pierwsze takty mojej ulubionej piosenki.

Liam:

Jestem załamany,

Słyszysz mnie?

Jestem ślepy, bo jesteś wszystkim co widzę

Tańczę sam

Modlę się, by Twoje serce odwróciło się,

Kiedy przechodzę pod Twoimi drzwiami

Spuszczam, głowę by zmierzyć się z podłogą

Bo nie mogę spojrzeć Ci w oczy i powiedzieć...

Harry:

Kiedy on otwiera ramiona i trzyma Cię blisko dziś wieczorem,

To po prostu nie jest w porządku,

Bo nie mogę Cię kochać bardziej niż  teraz

Kiedy układa Cię do snu, umieram od wewnątrz

To po prostu nie jest w porządku

Bo nie mogę Cię kochać bardziej niż teraz

Nie mogę Cię kochać bardziej niż teraz

Niall:

Jeśli będę głośniejszy, zobaczysz mnie?

Ułożysz się w mych ramionach i uratujesz?

Jesteśmy tacy sami

Możesz mnie uratować

Gdy odejdziesz to uczucie znów zniknie

Louis:

I potem widzę Cię na ulicy w jego ramionach

Słabnę

Ciało mnie zawodzi, upadam na kolana modląc się

Wszyscy: 

Kiedy on otwiera ramiona i trzyma Cię blisko dziś wieczorem,

To po prostu nie jest w porządku,

Bo nie mogę Cię kochać bardziej niż  teraz

Kiedy układa Cię do snu, umieram od wewnątrz

To po prostu nie jest w porządku

Bo nie mogę Cię kochać bardziej niż teraz

Nie mogę Cię kochać bardziej niż teraz

Zayn:

Nigdy nie miałem nic do powiedzenia

A teraz pytam czy zostaniesz?

Choć na chwilę w mych ramionach

A gdy będziesz dziś wieczorem zamykać oczy

Modlę się, byś zobaczyła światło błyszczących gwiazd nad nami

Liam:

Kiedy on otwiera ramiona i trzyma Cię blisko dziś wieczorem,

To po prostu nie jest w porządku,

Bo nie mogę Cię kochać bardziej niż  teraz

Zayn:

Bo mógłbym Cię kochać bardziej niż on

Wszyscy:

Kiedy układa Cię do snu, umieram od wewnątrz

To po prostu nie jest w porządku

Bo nie mogę Cię kochać bardziej niż teraz

Nie mogę Cię kochać bardziej niż teraz

Kiedy on otwiera ramiona i trzyma Cię blisko dziś wieczorem,

To po prostu nie jest w porządku,

Bo nie mogę Cię kochać bardziej niż  teraz

Kiedy układa Cię do snu, umieram od wewnątrz

To po prostu nie jest w porządku

Bo mógłbym Cię kochać bardziej niż on

Nie mogę Cię kochać bardziej niż teraz

Louis mnie zauważył, zrobiłam w tył zwrot i wybiegłam z pomieszczenia. Siedziałam w swoim aucie, kiedy zobaczyłam jak wybiega z budynku. Rozglądał się jakby kogoś szukał. Odpaliłam samochód w tym samym czasie co on spojrzał na mnie.

- Amy zaczekaj.- powiedział, ale ja już jechałam.

Wbiegł pod samochód, zahamowałam z piskiem opon, ale nie zdążyłam...

---

Potrzymam was jeszcze w niepewności. Tak wiem jestem straszna. Trochę smutny ten rozdział mi wyszedł. No cóż ciągle słodkie nie mogą być. Mile widziane komentarze i do następnego.